Asteroida Bennu jest pełna wody, pokryta głazami i jaskiniami – są to pierwsze wyniki misji OSIRIS-REx, która przybyła na asteroidę Bennu 3 grudnia po dwuletniej podróży. To pierwsza misja, która wróci na Ziemię z próbką asteroidy.
Sonda NASA OSIRIS-REx (Origins, Spectral Interpretation, Resource Identification, Security-Regolith Explorer) przekazała pierwsze obrazy asteroidy Bennu. Naszym oczom ukazał się kamień w kształcie bączka (jak tej dziecięcej zabawki), z podniesionym grzbietem wokół jego centrum i średnią średnicą około 500 metrów. Powierzchnia asteroidy pokryta jest dużymi skałami, z których niektóre są bardziej błyszczące niż inne. Różne refleksje oznaczają, że skały te mają różny skład. Oznacza to sporą różnorodność kompozycyjną, co niekoniecznie było czymś, co naukowcy mogli wcześniej przewidzieć.
„Same głazy też nie były takie, jak się spodziewaliśmy. Sądziliśmy, że prawdopodobnie nie będzie ich więcej niż kilka głazów o średnicy dziesięciu metrów lub większych, rozrzuconych po powierzchni. Okazuje się, że są ich setki. Może to stanowić problem dla ostatecznego celu OSIRIS-REx, polegającego na pobraniu małej próbki pyłu od Bennu i sprowadzeniu jej na Ziemię. Powierzchnia wydaje się być głównie głazami i większymi skałami, a nie stosunkowo drobnym żwirem i pyłem, jak zakładaliśmy na początku. Jestem przekonany, że znajdziemy kilka drobnoziarnistych regionów. Bennu jest również mniej gęsta, niż oczekiwaliśmy, co wskazuje, że jest wyjątkowo porowata – do 40 procent jej objętości może składać się z porów i jaskiń.” – powiedział Dante Lauretta, główny badacz OSIRIS-REx z University of Arizona w Tucson.
Pierwsze pomiary składu asteroidy dały lepszą wiadomość: mocne dowody, że duża część powierzchni Bennu pokryta jest uwodnionymi minerałami, kamieniami z wodą zamkniętymi w ich strukturze molekularnej. Te uwodnione minerały świadczą o płynnej wodzie w przeszłości Bennu.
Dane z dwóch spektrometrów Visible and Infrared Spectrometer (OVIRS) oraz OSIRIS-REx Thermal Emissions Spectrometer (OTES) wskazują na obecność cząsteczek zawierających połączone atomy tlenu i wodoru, zwane „grupami hydroksylowymi”. Zespół podejrzewa, że te grupy hydroksylowe istnieją w całej asteroidzie w wodonośnych minerałach ilastych, co oznacza, że w pewnym momencie skalisty materiał Bennu wchodził w interakcję z wodą. Podczas gdy sama Bennu jest zbyt mała, aby kiedykolwiek gościła płynną wodę, odkrycie to wskazuje, że ciekła woda była obecna w pewnym momencie na ciele rodzicielskim Bennu – o wiele większej asteroidzie.
Jest to nie tylko dobry znak dla górnictwa kosmicznego, dla którego woda ma być jednym z najbardziej pożądanych produktów, ale może również pomóc naukowcom zorientować się, w jaki sposób woda i inne składniki do życia dotarły na Ziemię na początku swojej historii.
„Obecność uwodnionych minerałów w asteroidzie potwierdza, że Bennu, pozostałość po wczesnym utworzeniu Układu Słonecznego, jest doskonałym okazem dla misji OSIRIS-REx do badania składu prymitywnych substancji lotnych i organicznych. Kiedy próbki tego materiału zostaną przywiezione na Ziemię w 2023 roku, naukowcy otrzymają skarbnicę nowych informacji o historii i ewolucji naszego Układu Słonecznego.” – powiedziała Amy Simon z NASA Goddard Space Flight Center.
Dodatkowo, dane uzyskane z urządzenia OSIRIS-REx Camera Suite (OCAMS) potwierdzają naziemne obserwacje teleskopowe Bennu i oryginalny model opracowany w 2013 roku przez szefa zespołu badawczego OSIRIS-REx, Michaela Nolana i współpracowników. Model ten dokładnie przewidywał rzeczywisty kształt asteroidy, a średnica, szybkość obrotu, nachylenie i ogólny kształt Bennu były dokładnie takie, jak przewidywano.
Ten wstępny model kształtu asteroidy Bennu powstał z kompilacji zdjęć wykonanych przez kamerę OSIRIS-RExPolyCam podczas podejścia sondy kosmicznej do Bennu w listopadzie. Model pokazuje cechy Bennu na długości nawet sześciu metrów. Źródło: NASA / Goddard / University of Arizona
Obecnie OSIRIS-REx dokonuje wstępnego przeglądu asteroidy, latając nad biegunem północnym, równikiem i biegunem południowym Bennu w odległościach nawet 7,4 km, aby lepiej określić masę asteroidy. Naukowcy i inżynierowie misji muszą znać masę asteroidy, aby idealnie umieścić statek kosmiczny na jej orbicie. Poznanie masy Bennu pomoże także zespołowi naukowemu zrozumieć lepiej strukturę i skład asteroidy.
